Otkup zemlje
– Neposredno nakon austrougarske okupacije 1878. godine, stotinjak njemačkih porodica doselilo se iz Banata i Srema i formiralo svoju koloniju Franc Jozefsveld (Polje Franje Josifa), koja je poslije preimenovana u Novo Selo. Njemački doseljenici uglavnom su bili porijeklom iz južne njemačke pokrajine Baden-Virtemberg.
U Bijeljini su se krajem 1885. naselile tri, a odmah potom još dvije porodice. Živjeli su u Račanskoj ulici, a na prostoru budućeg Novog Sela uzeli su zemlju u najam i počeli je obrađivati. Bile su to porodice Melcer, Haler, Huber, Halabrin i Maler. Oni su predstavljali nukleus kolonizacije.
U jesen 1886. ratar Šojrer iz Francfelda (Kačarevo kod Pančeva u Banatu) nagovorio je još 60 porodica da se nasele u Bijeljinu tako da se uključila i bečka vlada, koja je povoljnim kreditima pomogla otkup zemlje od tadašnjih bijeljinskih feudalaca – kaže Midanović.
Brico i policajac
Ističe da je 1889. u Novom Selu bila naseljena 121 familija. Početkom 20. stoljeća, kad je ovo naselje imalo skoro 420 kuća i 2.200 stanovnika, izgrađena je i Evangelistička crkva.
– Naseljeni Nijemci imali su u Novom Selu svoju opštinu, osnovnu školu, trgovine, kafane, pekaru, kovačnicu, kolarske i stolarske radnje, poštara, bricu i policajca. Dobrim poznavanjem obrade zemljišta i zanatstva pozitivno su utjecali na domaće stanovništvo u Semberiji. Ovo selo zvalo se neko vrijeme i Petrovo Selo, nakon stvaranja Kraljevine SHS, ali se kratko zvalo i Šenborn početkom Drugog svjetskog rata – ističe Midanović.
